Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΖΩΗ

Ένα από τα ζητήματα που με απασχολεί έντονα το τελευταίο χρονικό διάστημα και εξ όσων μπορώ να γνωρίζω, α­πασχολεί και την ίδια την Εκ­κλησία - όχι μόνο την ελλη­νική - είναι η μικρή συμμετο­χή των νέων στην εκκλησια­στική ζωή. Το ξέρουμε όλοι και το ζού­με όλοι.
Ως επί 19 χρόνια μέλος του προεδρείου της Διακομματι­κής Επιτροπής της Ορθοδο­ξίας της Βουλής και με την εμπειρία που συγκέντρωσα ταξιδεύοντας σε Ορθόδο­ξες Εκκλησίες ανά τον κό­σμο, γνωρίζω πως το συγκε­κριμένο πρόβλημα συναντά­ται παντού και όχι μόνο στην Ελλάδα ή πολύ περισσότερο στην τοπική κοινωνία της Α­χαΐας και της Πάτρας. Πολλοί θυμούνται, ίσως, πως ένα από τα πρώτα ζητήματα με τα οποία ασχολήθηκα ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκο­πος Αθηνών και πάσης Ελ­λάδος, κ. Χριστόδουλος, ή­ταν ακριβώς αυτό. Η φράση *Σε πάω όπως είσαι. Έλα με το σκουλαρίκι σου", που είχε απευθύνει προς τους νέους, ήταν ένα μήνυμα προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ αξίζει να αναφέρουμε πως σήμερα ο Πάπας της Ρώμης έχει αναγάγει σε μείζον το πρόβλημα, που αντιμετωπίζεται με ιεραποστολικούς αγώ­νες, αφού κρίνεται πως υ­πάρχει ανάγκη επαναχριστιανισμού ή εκχριστιανισμού των λαών των βιομηχανικών κοινωνιών. Ο τρόπος ζω­ής, οι αξίες του κοινωνικού συστήματος, οι οικονομικές λειτουργίες του καταναλωτισμού μάς έ­χουν οδηγήσει εδώ. Στο σημείο αυτό δεν θα ήταν δυνατό να μην αναφερθώ και στις προσπάθειες που καταβάλλει η τοπική Μητρό­πολη Πατρών, που με καθο­δηγητή τον Δεσπότη μας, κ. Χρυσόστομο, δίνει έναν πολλαπλό και πολυμέτωπο αγώ­να. Τα κατηχητικά σχολεία, οι Τράπεζες Αγάπης, οι Σχο­λές Βυζαντινής Μουσικής και Αγιογραφίας, η ενίσχυση των Ενοριών με Πνευματικά Κέντρα για μαθήματα υπο­λογιστών κ.λπ., αποτελούν μόνο ένα δείγμα των μεγά­λων προσπαθειών και του έργου που γίνεται στην κα­τεύθυνση να παραμείνει η Εκκλησία κοντά στην νεο­λαία, και η νεολαία κοντά στην Εκκλησία. Πρόκειται για ένα δύσκολο εγχείρημα. Πιστεύω. Οτι ε­μείς δεν αποτελούμε παγκόσμια πρωτοτυπία και για τού­το στο βάσανο της κριτικής χωρίς ημιμάθεια ή υποκρι­σία με φρόνηση και γνώση θέτω δημόσια τον προβλη­ματισμό μου για τα κρίσιμα χρόνια που έρχο­νται. Δηλώνω α­περίφραστα πως έχω απε­ριόριστη εμπιστοσύνη στον Ποιμενάρχη μας εν Πάτρας, αλλά και στους " Έλληνες ιε­ράρχες, στους Έλληνες ιερωμένους. Σε όλα αυτά τα μικρά κύτταρα εκκλησιαστικής ζωής " που υπάρχουν σε κάθε γειτονιά και που δου­λεύουν ακατάπαυστα, προ­κειμένου, να προσεγγίσουν τους νέους και να τους δεί­ξουν πως η πραγματική ζωή δεν βρίσκεται μόνο στις σελίδες των περιοδικών. Βλέποντας έναν πράο και αποφασιστικό Ποι­μενάρχη παίρνω δύναμη και ελπίζω, όπως τονίζει ο μεγά­λος Παναγιώτης Κανελλό­πουλος στο βιβλίο του « Ό Χριστιανισμός και η εποχή μας »: "Ανάμεσα στα ερχόμε­να υπάρχει και ο ερχόμενος. Ο αιώνια Ερχόμενος. "Ο ων και ο ην ο Ερχόμενος*. Αν τα γεγονότα που έρχονται είναι κρίσιμα και φοβερά, ο Ερχόμενος είναι πράος και απα­λός. Χτυπάει τη θύρα τους τόσο ήρεμα, τόσο διακριτικά ,που δεν τον ακούν. Ωστόσο μπορούν να τον α­κούσουν. Θα τον ακούσουν, σήμερα λίγοι, αύριο περισσότεροι. Και θα του ανοί-ξουν τη θύρα για να μπει. Και θα δειπνήσει μαζί τους.

Το άγγελμα της ημέρας

· Ελευθερία δεν είναι το να μπορεί να κάνει κανείς ό,τι επι­θυμεί,
αλλά το να μπορεί να κάνει ό,τι πρέπει.
· Όποιος κολακεύει είναι ικανός και να συκοφαντεί.
· Μην προσεύχεσαι για καθήκοντα ίσα προς τη δύναμη σου, αλλά για δύναμη ίση προς τα καθήκοντα σου.