Είναι φαίνεται ιστορικά μοιραίο, όλες οι μεγάλες καταφάσεις; Στη μακραίωνη διαδρομή του Ελληνισμού , να εκφράζονται με ένα ηχηρό ΟΧΙ. Με μια παραδειγματική άρνηση υποταγής στις δυνάμεις της βίας , της υλικής ισχύος , της ποσοτικής υπεροχής . Που ταυτόχρονα συνιστά έμπρακτη κατάφαση στις αρχές και τις αξίες της ελευθερίας, του αυτοσεβασμού της εθνικής αξιοπρέπειας. Δεν πρέπει να προκαλεί καμία έκπληξη σε όσους έχουν έστω και αμυδρά αίσθηση Ελληνικής Ιστορίας . Έκπληκτοι και ενεοί , δικαιούνται να μένουν μόνον όσοι έχουν μάθει να μετρούν τους λαούς με τη ΄΄ μεζούρα΄΄ των σκοπιμοτήτων τους και να τους βλέπουν με τους παραμορφωτικούς φακούς των αλαζονικών ανιδιοτελειών τους . Και βέβαια οι εγχώριοι ΄΄λιανοπωλητές΄΄ των συμφερόντων τους . Οι πάντα πρόθυμοι να υιοθετήσουν κάθε καταφορά σε βάρος του ίδιου του τόπου τους , νομίζοντας πως έτσι ξορκίζουν τον πλεγματικό επαρχιωτισμό τους και δίνουν εξετάσεις ΄΄κοσμοπολίτικης ΄΄ κουλτούρας στα ΄΄αφεντικά του κόσμου΄΄.
Πέραν , όμως , από τις όποιες θετικές ερμηνείες ή τις κάθε είδους οπισθόβουλες και αυθαίρετες ΄΄σημασιολογήσεις΄΄ , το βαρυσήμαντο γεγονός του συντριπτικού όχι , αποτελεί στην ουσία του μία έκφραση αυτοπεποίθησης και κατάφασης στην εθνική προοπτική του. Επενεργεί ως μια λυτρωτική διέξοδος διαφυγής από τη θανάσιμη παγίδα της προσυπογραφής δια της ίδιας της υπακοής των Ελλήνων μιας λογικής που απαιτούσε την αυτοκατάργηση του κράτους τους και την εθελούσια παράδοσή τους στις αρπακτικές διαθέσεις του φασισμού . Ταυτόχρονα, όμως , εγείρει επειγόντως το επιτακτικό ζήτημα της ορθότερης δυνατής διαχείρισης της ΄΄επόμενης μέρας΄΄ μετά το όχι, ώστε αυτή να δικαιώσει τους αγώνες , επιβραβεύσει τις θυσίες και να επιβεβαιώσει πως αυτό εξέφραζε πράγματι μια θέση προοπτικής για το καλύτερο αύριο του Ελληνισμού στο σύνολό του και δεν ήταν απλώς μια εύκολη ή έστω απελπισμένη άρνηση . Το μεγάλο στοίχημα κερδίζεται . Αφού παρά τους ΄΄ Κασσανδρισμούς ΄΄ και την καταστροφολογία των ξένων ΄΄ ατζέντηδων΄΄ του ΄΄ ναι ΄΄ και των εγχώριων θλιβερών φερεφώνων τους , καμία από τις ζοφερές προβλέψεις δεν πραγματοποιήθηκε . Διατήρησε ανέγγιχτη την κρατική της υπόσταση και μπορεί πια να ατενίζει το αύριο με σιγουριά και εμπιστοσύνη , δίνοντας από τις καλύτερες θέσεις τον αγώνα του μέλλοντός της. Ο ανελθών στο Ιστορικό βήμα της Διακιδείου Σχολής Λαού Πατρών πιστός στην παράδοσή του να τοποθετείται ΄΄μετά λόγου γνώσεως΄΄ και ευθύνης κάθε φορά στην επικαιρότητα , παίρνοντας άμεσα θέση χωρίς βολικές αοριστίες και ηθελημένες συγχύσεις , αφιερώνει τη διάλεξη αυτή , προβαίνοντας παράλληλα σε μια ανίχνευση των προοπτικών της επόμενης ημέρας για τον ελληνισμό. Με την πεποίθηση πως με τον τρόπο αυτό, συνεισφέρει στο δημόσιο προβληματισμό και ταυτόχρονα συμβάλλει στην καλύτερη πληροφόρηση των συμπολιτών . Για να εξαγάγουν οι ίδιοι τα συμπεράσματά τους επί ενός ζητήματος επί του οποίου για χρόνια στη χώρα μας πλεόνασαν η παραπληροφόρηση , οι εύκολοι αφορισμοί και η κούφια προοδευτικότητα .
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου