Ανανέωση του προβληματισμού για το παρόν και το μέλλον του θρησκευτικού μαθήματος.Τι αποδίδει η δεκαετής υποχρεωτική θρησκευτική αγωγή;Αποξένωση των μαθητών από την εκκλησιαστική και λειτουργική ζωή.Μια νεφελώδης θετική εντύπωση για την Εκκλησία οφειλόμενη κυρίως στην παρουσία και στην προσωπικότητα του διδάσκοντος .Το τελείως αντίθετο δηλαδή , απ' αυτό που υποτίθεται ότι έχουμε θέσει ως στόχο και σκοπό για το μάθημα των Θρησκευτικών.
Να κάνουμε με άλλα λόγια , αυτό που έκανε πάντα η εκκλησία και η πατερική θεολογία .Να διδάξουμε στη γλώσσα της εποχής μας και να απαγκιστρωθούμε από την ιεροποίηση και εξιδανίκευση του παρελθόντος.Τα αγωνιώδη και αμείλικτα ερωτήματα ενός εφήβου βρίσκουν στα βιβλία μας ή στα μαθήματά μας από τις απαρχές της απάντησής τους.Με το μέλλον του μαθήματος.Τρέχουμε μονίμως πίσω από τα προβλήματα και πίσω απ΄τις εξελίξεις.Σε ένα μοντέρνο κοσμικό κράτος σε μία πολυφυλετική και πολυπολιτισμική κοινωνία όπως θα είναι σε λίγο η ελληνική , είναι αδιανόητο να έχουμε υποχρεωτικό μάθημα Θρησκευτικών.Να σπεύσουμε και να προλάβουμε τις εξελίξεις.Όχι να κινδυνολογώντας ούτε εκδηλώνοντας τα γνωστά σύνδρομα καταδίωξης , αλλά με πνεύμα ευρύτητας και ελευθερίας.Η Ελλάδα έχει γίνει πλέον χώρα υποδοχής μεταναστών.Κατοικούνται πια σχεδόν αποκλειστικά από μετανάστες σε μια πενταετία το πολύ δεκαετία , πολλά σχολεία θα έχουν αποκλειστικά ή κατά πλειοψηφία παιδιά μεταναστών , που πολύ συχνά σημαίνει παιδιά με άλλο θρήσκευμα.Αυτό θα ανοίξει το δρόμο σε μαζικές ή ομαδικές εξαιρέσεις από το μάθημα των Θρησκευτικών και σε καταστάσεις που μας είναι τελείως άγνωστες για τι οποίες φοβάμαι ότι είμαστε τελείως ανέτοιμοι να αποφασίσουμε τι θέλουμε.Αν επιμείνουμε το μάθημα να παραμείνει καταχητικό , ομολογιακό , πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως θα πάψει να αξιολογείται.Δεν αξιολογείται ούτε βαθμολογείται η πίστη.Αν μας ενδιαφέρει το μάθημα πρέπει να παραμείνει υποχρεωτικό στη μέση εκπαίδευση τότε είμαστε σε αναζήτηση άλλης λύσης , άλλου μοντέλου για το θρησκευτικό μάθημα.Και ευτυχώς υπάρχουν θεολόγοι και διανοούμενοι που έχουν διατυπώσει ιδέες που βοηθούν στην αναζήτηση αυτής της λύσης.Η αυτονόητη σχέση της ελληνικής πολιτιστικής ταυτότητας με την Ορθοδοξία από την άλλη.Από κατηχητικό-ομολογιακό σε πολιτιστικό.Τρομάζουν στο άκουσμα αυτής της πρότασης ούτε προδοσία ούτε θεολογική απονεύρωση.Γίνεται συμβατό με το χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης και μπορεί έτσι να επιβιώσει στο νέο κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον που δημιουργείται.Δεν είναι πια το θρήσκευμα ή η ομολογία αλλά το κριτήριο του πολιτισμού.Σ' αυτούς που στο θρήσκευμα είναι χριστιανοί ορθόδοξοι , αλλά σε όσους όσοι (πιστοί και άθεοι, έλληνες και ξένοι) ακολουθούν το πρόγραμμα του ελληνικού σχολείου , σε όλους όσοι επιθυμούν διά του σχολείου την ένταξη και μετοχή στην ελληνική πολιτιστική ταυτότητα .Όπως για παράδειγμα διδάσκουμε τα Αρχαία Ελληνικά , τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό , υποχρεωτικά σε όλους , είτε πιστεύουν είτε δεν πιστεύουν στους αρχαίους θεούς , είτε είναι έλληνες είτε άλλης καταγωγής κατά τον ίδιο τρόπο εάν θέλουμε το μάθημα να παραμείνει υποχρεωτικό στη μέση εκπαίδευση και να αξιολογείται θα πρέπει να πάψει να χαρακτηρίζεται ως κατηχητικό-ομολογιακό και να ασχοληθεί με τα μορφωτικά αγαθά του ορθόδοξου πολιτισμού (βιβλικά΄ και πατερικά κείμενα , λατρεία , τέχνη ιστορία κ.λ.π.) .Σήμερα ακόμη και οι πιο εχθρικοί έναντι της Εκκλησίας ακόμη κι αυτοί που δηλώνουν άθεοι δυσκολεύονται να αρνηθούν την πραγματικότητα αυτή.Ότι δηλαδή η Ορθοδοξία συνδιαμόρφωσε την ελληνική πολιτιστική ταυτότητα πρόταση διανοίγει μία άλλη προοπτική.Βοηθάει να προβάλουμε τις εξελίξεις και να μην διακατεχόμαστε συνεχώς από το σύνδρομο καταδιώξεως.Στις πιο εχθρικές τάξεις το κλίμα μπορούσε να αλλάξει επειδή δε μας δέσμευε κάποια ύλη για πανελλήνιες εξετάσεις επειδή ήμασταν ελεύθεροι από την ώρα που μπαίναμε στην τάξη να κάνουμε ότι κάθε φορά κρίναμε καλύτερο ή καταλληλότερο για το μάθημα και τους μαθητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου