ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Ν. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ

Την ελπίδα που εμείς εμπνεόμαστε θέλουμε η ελληνική πολιτεία να την πιστέψει και να την δικαιώσει με έργα και όχι με λόγια.
«Το Σάββατο ήταν η Παγκόσμια Ημέρα της Οικογένειας. Ένας θεσμός που θεσπίστηκε διεθνώς με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών το 1993. Το γεγονός αυτό με οδήγησε να ζητήσω μία ακόμη συνάντηση με τον Σύλλογο Πολυτέκνων Πατρών και Περιχώρων. Ήθελα να έχω ως εκπρόσωπος του λαού στο Κοινοβούλιο μία ακόμη ευκαιρία, με τους ανθρώπους που κατ’ εξοχήν εκπροσωπούν, την μεγάλη παραδοσιακή οικογένεια των Ελλήνων». Με αυτά τα λόγια άνοιξε την τοποθέτηση του ο πολύτεκνος Βουλευτής Αχαίας κ. Νίκος Νικολόπουλος και συνέχισε : «Σε εποχές κρίσης, η οικογένεια έρχεται έτσι και αλλιώς στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος μας, γιατί αποτελεί το στήριγμα και το αποκούμπι της δοκιμαζόμενης κοινωνίας.
Είναι το σωσίβιο και η σωτηρία. Εκεί μεγαλώνουν και κοινωνικοποιούνται τα παιδιά μας. Εκεί οι ηλικιωμένοι αντλούν την μεγαλύτερη χαρά τους, από την θαλπωρή της.. Μέσα στον κύκλο της οικογένειας, είναι τα παιδιά μας και τα εγγόνια τους. Στο κέντρο της βρίσκονται οι ασθενείς ή οι άνεργοι. Εκεί εναποθέτουμε την ελπίδα μας όλοι.
Βεβαίως υπάρχουν οι οικονομικές διαστάσεις της κρίσης που ζούμε, αλλά συνυπάρχουν και οι κοινωνικές που είναι ακόμα σοβαρότερες. Διότι εάν η κοινωνική συνοχή αποσταθεροποιηθεί, πολύ πιο δύσκολα αποκαθίσταται. Αυτές τις δυσάρεστες εξελίξεις που ζούμε γονατίζουν την κοινωνία μας. Αυτές ακριβώς τις αντιμετωπίζει θαρραλέα η πολύτεκνη οικογένεια, που είναι ο πυρήνας και ο στυλοβάτης της κοινωνικής συνοχής.
Αυτό οφείλεται στην ανθεκτικότητα που διαθέτει η πολύτεκνη οικογένεια.
Γενικότερα όμως η ελληνική οικογένεια , είναι η ασπίδα μας. Είναι το ισχυρότερο όπλο μας για να αντέξουμε την πρωτοφανή οικονομική κρίση που φέρνει κοινωνικές εκρήξεις και ανθρώπινες τραγωδίες.
Η οικογένεια ήταν πάντα εγγύηση ευημερίας και μοχλός κοινωνικής ανάπτυξης. Πρέπει λοιπόν να δώσουμε μεγάλη προσοχή στην διατήρηση και στην προστασία της οικογένειας και μάλιστα της πολύτεκνης. Γιατί αποτελεί το μεγαλύτερο θεμέλιο και προσφέρει το πιο εκτεταμένο δίχτυ προστασίας.
Μέσα στην θαλπωρή της, τα άτομα κοινωνικοποιούνται. Εκεί μαθαίνουν να μοιράζονται χαρές και λύπες. Να ανταγωνίζονται και να μισούνται . Να βοηθούν ο ένας τον άλλο. Να έχουν κοινούς στόχους. Και κοινό καταφύγιο στα δύσκολα. Η ελληνική οικογένεια έχει την μοναδική ικανότητα, να αναπτύσσεται όταν της δίνονται οι ευκαιρίες, αλλά και να αντέχει στις δυσκολίες, για αυτό και στις δοκιμασίες παρατηρείται μία επιστροφή σε αυτήν. Οι άνθρωποι αναζητούν την θαλπωρή και την κοινωνικότητα που τους προσφέρει.
Η διάλυση της οδηγεί πάντα σε παρακμιακά φαινόμενα. Έξω από την οικογένεια δεν αναπτύσσεται η ελευθερία, κυριαρχεί η μοναξιά.
Οι ανάγκες είναι περισσότερο ανελαστικές στις πολύτεκνες οικογένειες με μικρά παιδιά, αφού δεν είναι εύκολο να κόψουν για παράδειγμα δαπάνες για φροντιστήρια, για ξένες γλώσσες, ιδιαίτερα, για εξωσχολικές δραστηριότητες ή ακόμα χειρότερα να μετακομίσουν σε μικρότερο σπίτι σε άλλη γειτονιά

Σήμερα η κρίση δοκιμάζει τον οικογενειακό προϋπολογισμό.

Φυσικά πολύ περισσότερο αρνητικά εξελίσσεται η οικογενειακή δαπάνη ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών και την κατάσταση υγείας τους, καθώς και με την κοινωνική διαστρωμάτωση. Η κρίση δοκιμάζει όλους, αλλά περισσότερο την οικογένεια τον οικογενειακό προγραμματισμό.
Για αυτό είπα πρόσφατα στον Υπουργό, στην συζήτηση που είχαμε στην Βουλή για το φορολογικό νομοσχέδιο ότι : Πρέπει να αποκατασταθούν άμεσα οι αδικίες της φορολογικής πολιτικής, γιατί δεν στηρίζουν την οικογένεια, αφού μόνον όταν έχουμε αίσθηση της συνολικής επιβάρυνσης ενός νοικοκυριού, μπορούμε να αντιληφθούμε ποιες φοροαπαλλαγές έχουν νόημα αν θέλουμε πραγματικά να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να κάνουν οικογένεια, ολιγομελή ή πολυμελή.
Δηλαδή μόνον όσοι κάνουν τρία, τέσσερα και περισσότερα παιδιά τότε μόνον αντιλαμβάνονται τις πραγματικές ανάγκες της προνοιακής πολιτικής.
Δηλαδή μόνον τότε μπορούμε να αποτιμήσουμε ακριβώς πόση στήριξη χρειάζονται τα νοικοκυριά με λίγα ή πολλά παιδιά».
Ο κ. Νικολόπουλος ακόμα είπε ότι χρειάσθηκε πολλές φορές να συγκρουσθεί για την ανάγκη άσκησης μιας αξιόπιστης και αποτελεσματικής παρέμβασης για να μην αρχίζει και τελειώνει η πολιτική σε γενικολογίες και μεγαλόστομες ρητορικές κορώνες.
Θέλουμε να ξεφύγουμε από αυτό το γαιτανάκι; Θέλουμε να μπει η οικογένεια στο επίκεντρο της κοινωνικής πολιτικής; Τότε πρέπει να βάλουμε στην άκρη τις κομματικές μας προτιμήσεις και τις προσωπικές μας ιδιοτέλειες. Αποφασιστικά και ενωμένοι σαν μία γροθιά οι πολύτεκνοι. Πρέπει να δίνουμε καθημερινά και ασυμβίβαστα τον καλό αγώνα.
Ζητάμε τέλος, όπως συμβαίνει σε πολύ σημαντικές και σύγχρονες χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία και ο Καναδάς που έχουν Υπουργεία Οικογένειας, να αποκτήσουμε και εμείς το δικό μας Υπουργείο στην πατρίδα μας.
Η Βουλή διακομματικά εδώ και 10 χρόνια έχει καταλήξει σε ομόφωνο ψήφισμα, για τα αναγκαία μέτρα στήριξης της ελληνικής οικογένειας και ιδιαίτερα της πολύτεκνης όπως αυτή ορίζεται πια από τον τελευταίο νόμο Καραμανλή. Τώρα μάλιστα που διερχόμαστε μία σκληρή κρίση, με θανατηφόρα μέτρα, περιοριστικής οικονομικής πολιτικής συμπίεσης εισοδημάτων, αύξησης έμμεσων και άμεσων φόρων και αύξηση κόστους ζωής, μείωσης συντάξεων, επιδομάτων δώρων, ευκαιριών απασχόλησης κ.α., το έχουμε ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε.
Ζητάμε συνέχεια νέα «εργαλεία» για να μετατρέψουμε την προτεραιότητα στην οικογένεια, από ρητορική θέση σε πολιτική παρέμβαση, για να στηρίξουμε την πολύτεκνη οικογένεια που δοκιμάζεται σκληρά.
Μια κοινωνία που έχει γερή και υγιή οικογένεια, αντέχει και προχωρά.
Αν η οικογένεια αποδυναμωθεί, χαλαρώνουν κι όλοι οι άλλοι δεσμοί κοινωνικής συνοχής.
Για εμάς τους πολύτεκνους προτεραιότητά μας, είναι να δυναμώσουμε την Οικογένεια και αυτό σήμερα, είναι δύο φορές πιο απαραίτητο λόγω της βαθιάς κρίσης.
Αυτός ο αγώνας είναι απόλυτα συνυφασμένος με τις καλύτερες παραδόσεις του λαού μας. Η οικογένεια άλλωστε υπήρξε πάντα κεντρικό στοιχείο του Πολιτισμού μας.
Σήμερα η Ελλάδα μας περνάει δύσκολες στιγμές» είπε ο Νίκος Νικολόπουλος και κατέληξε στην εισήγηση του λέγοντας:
«Περνάει την μεγαλύτερη κρίση της τελευταίας 35ετίας. Πρέπει όλοι να αγωνιστούμε ώστε να βγούμε από την κρίση όσο γίνεται γρηγορότερα, με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος και μικρότερες οδύνες, για να χτίσουμε – όλοι μαζί πλέον – μία πολύ καλύτερη Ελλάδα. Η οικογένεια είναι πάντα η ελπίδα του τόπου και οι πολύτεκνοι αυτή την ανατροφοδοτούν και την υπηρετούν έμπρακτα..
Η πολύτεκνη οικογένεια με τα πολλά παιδιά μπορεί και θέλει, να αλλάξει τον κόσμο. Τον ανακυτταρώνει, τον αναγεννά με τα νέα βλαστάρια..
Έτσι επίσης κοινωνικοποιείται ο κόσμος γιατί έτσι ανοίγει τους πνευματικούς ορίζοντες του, γιατί εκεί τον οδηγεί ο φυσικός ιδεαλισμός των νέων και γιατί έτσι διοχετεύει την ενέργεια του. Έτσι θα αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο, από αγάπη για τα παιδιά μας, με τα παιδιά μας.
Εμείς οι πολύτεκνοι θα παλέψουμε όρθιοι ως το τέλος. Θα πετύχουμε έναν καλύτερο κόσμο αφού αυτό το υπαγορεύει η αγάπη στα παιδιά μας. Στην επόμενη γενιά θα κρατήσουμε μόνο τις παραδοσιακές, ελληνοχριστιανικές αξίες και τις διαχρονικές αξίες της Δημοκρατίας, της Πατρίδας, της Δικαιοσύνης, της Ελευθερίας.
Θα κρατήσουμε ζωντανή και την Ελπίδα, την Πίστη, την Δύναμη για έναν κόσμο καλύτερο.
Εμείς οι πολύτεκνοι αγωνιούμε αλλά δεν ανησυχούμε.
Γιατί βλέπουμε τα παιδιά μας που σκορπάνε ελπίδα σε όλη την κοινωνία.
Αυτή την ελπίδα που εμείς εμπνεόμαστε θέλουμε η ελληνική πολιτεία να την πιστέψει και να την δικαιώσει με έργα και όχι με λόγια.