Φίλες και φίλοι,
Στην μακρά πολιτική πορεία μου μέχρι σήμερα έχω έρθει αντιμέτωπος με πολλές στιγμές χαράς και λύπης, άπειρες ώρες αγωνίας και άγχους, αλλά και άπειρες ώρες προσμονής και ελπίδας.
Τέτοιες ώρες ζήσαμε πολλοί εξ ημών, το 1997. Τότε, που η παράταξή μας βρισκόταν στο ίδιο σταυροδρόμι, έχοντας μπροστά της δύο επιλογές. Είτε να ανανεωθεί και να ανανεώσει τις ελπίδες του λαού σε αυτή, είτε να συνεχίσει να διαιρείται και να… μαραζώνει.
Ξέρετε τότε, ήμουν μεταξύ των πρώτων που φανερά επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο της ανανέωσης. Στήριξα το όραμα ενός νέου ηγέτη, του Κώστα Καραμανλή. Το μικρό ποτάμι στελεχών γρήγορα έγινε ορμητικός χείμαρρος και πλειοψηφικό ρεύμα μέσα στην κοινωνία.
Η Νέα Δημοκρατία επέστρεψε στην εξουσία και ο Κώστας Καραμανλής έγινε ο ηγέτης της χώρας. Αισθανόμουν πως σε αυτό το νέο ξεκίνημα δεν είχαμε το δικαίωμα να αποτύχουμε. Για τον λόγο αυτό, το ξέρετε καλά δεν… χαρίστηκα. Πολλές φορές έγινα σκληρός και επικριτικός. Μίλησα για τις υποχρεώσεις που δεν πρέπει να ξεχαστούν και στιγμάτισα αρκετές, κατά την άποψή μου, παραλείψεις.
Όμως, ίσως επέλεξα λάθος timing καθώς η παράταξή μας αλλά και η πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας ζούσε σε μία περίοδο ευφορίας, στο μήνα του μέλιτος και ενδεχομένως το πάθος και ο αυθορμητισμός μου με οδήγησαν πολλές φορές σε φραστικά ατοπήματα και σε επικοινωνιακά λάθη.
Ακολούθησα μια δύσκολη και μοναχική πορεία που ήξερα πως μπορεί να με φέρει αντιμέτωπο με πολλούς και πολλά, την οποία και χρεώθηκα τελικά, στις εκλογές του 2007. Αλλά, ακριβώς επειδή για μένα, το «κεφάλαιο» του Κώστα Καραμανλή ήταν – και παραμένει – ανεξάντλητο για την χώρα και επειδή, η Νέα Δημοκρατία είχε την υποχρέωση να εκπληρώσει τις προσδοκίες του λαού, δεν μπορούσα να σωπάσω, ούτε να παριστάνω τον απλό χειροκροτητή.
Δεν αισθάνομαι δικαιωμένος. Αισθάνομαι πικραμένος, απογοητευμένος και σχεδόν οργισμένος, όσο και η βάση, οι πολίτες που είδαν στελέχη να ακολουθούν προσωπικές στρατηγικές και με τις συμπεριφορές τους να προδίδουν τις απαράβατες ηθικές αξίες που από κοινού ορίσαμε. Οι πολίτες που αντελήφθησαν πριν, αλλά κυρίως μετά τις εκλογές, πως στο όραμα του Κώστα Καραμανλή ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΝΔΡΑΜΑΜΕ ΟΛΟΙ!
Και πως υπήρξαν αρκετοί που σκέφτηκαν μόνο τον εαυτό τους… Ούτε τον Καραμανλή, ούτε τη Νέα Δημοκρατία και τον κόσμο της, ούτε την χώρα και τους ανθρώπους της…Ο λαός με την ψήφο του, επιτρέψτε μου να πω, «φώτισε» τις δικές μας αδυναμίες κι όχι τις… δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ. Η ήττα μας ήταν βαριά.
Γι’ αυτό λέω έχουμε μόνο ένα δικαίωμα: να προχωρήσουμε μπροστά και μάλιστα, με πολύ γρήγορα βήματα. Οφείλουμε όμως πριν, να κάνουμε γενναία αυτοκριτική χωρίς κανένας μας να μεμψιμοιρεί. Το επόμενο που έχουμε να κάνουμε είναι η εκλογή του νέου Προέδρου. Όλοι μας, πρέπει να πούμε σε όλους, κανένας να μην λείψει, αφού βεβαίως τους πείσουμε πρώτα για την αλλαγή πορείας.
Αργήσαμε κιόλας, με δεδομένη αυτή την λαίλαπα που έρχεται και την είδαμε,
τη γνώρισαν ήδη τα παιδιά των stage, οι χιλιάδες συμβασιούχοι, οι ανύπανδροι εργαζόμενοι των 700 ευρώ, που μένουν εκτός επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης και πολλοί ακόμα, που πίστεψαν τις μεταξωτές κορδέλες του ΠΑΣΟΚ μια «ανοιχτή διακυβέρνηση» και τώρα μόλις αντιλαμβάνονται τα… φύκια που τους σέρβιραν.
Θα το δει και όλος ο λαός, ακούγοντας το επόμενο διάστημα, τα άγρια φορολογικά μέτρα που θα επιβάλλει η κυβέρνηση. «Λεφτά υπάρχουν» έλεγε προεκλογικά ο κ. Παπανδρέου. Τώρα λοιπόν, θα καταλάβουν όλοι τι πραγματικά εννοούσε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ…Εμείς ας ακούσουμε επιτέλους τη φωνή της κοινωνίας, ας ακούσουμε τη νεολαία και προπαντός ας συντονιστούμε με την λαϊκή μας βάση. Να βγούμε και πάλι μπροστά στο μέτωπο των πολιτικών και κοινωνικών μαχών.
Φίλες και φίλοι,
Διανύουμε ως κοινωνία, μια νέα περίοδο. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει όπως γινόταν. Πρέπει να αλλάξει και η δομή και η λειτουργία του κόμματος. Να θεσπισθούν όργανα με ρόλο, να υπάρξει εσωκομματική δημοκρατία, να δημιουργήσουμε, κανάλι επικοινωνίας με τη βάση και τις τοπικές κοινωνίες.Η κοινωνία απαιτεί ουσιαστική συμμετοχή. Αν δεν την ακούσουμε και αυτή την φορά θα μας εγκαταλείψει οριστικά.
Είναι άξια, ικανά και έμπειρα τα στελέχη που ζητούν να αναλάβουν την ευθύνη, να κουβαλήσουν την παράταξη στη νέα μεταπολίτευση. Προσωπικά, τους τιμώ όλους αφού από το 1989 που εκλέγομαι καθίσαμε δίπλα – δίπλα στα έδρανα της Βουλής.
Αλλά ξέρω πως εν έτει 2009 η αναγέννηση στη Νέα Δημοκρατία δεν θα έρθει από ένα και μόνο πρόσωπο, όσο ικανό και άξιο κι αν είναι. Θα είναι και πάλι μια εξίσου επίπονη όσο και ομαδική προσπάθεια. Τα Αρχηγικά κόμματα δεν συγκινούν πια. Οι εποχές των αρχηγών με την πύρινη ρομφαία και το αλάθητο του Πάπα, πέρασαν. Σήμερα χρειαζόμαστε εκείνη ή εκείνον, που πρώτη μεταξύ ίσων, θα ακούσει και θα ενώσει τις απόψεις, θα καθορίσει το βηματισμό και θα εμπνεύσει τους πολίτες.
Ούτε Μεσσία θέλουμε, ούτε Superman. Ένα κόμμα αρχηγικό και προσωποπαγές θα έχει ημερομηνία λήξης. Σήμερα οι υποψήφιοι Πρόεδροι
πρέπει να πείσουν τους πολίτες, ότι τα ίδια σκέφτονται και αυτοί, για αυτό πρέπει «να περάσουν τις εξετάσεις», να κάνουν ανοικτό διάλογο μεταξύ τους,
μπροστά στην κοινωνία με πολιτικούς όρους και με κοινές εμφανίσεις. Τι νόημα έχει να περιοδεύει καθένας χωριστά. Πρέπει σε ένα οργανωμένο πολιτικό διάλογο να αντιπαραβάλλουν τις απόψεις τους, να αναπτύξουν τα επιχειρήματα τους, να δώσουν το στίγμα του κόμματος που θέλουν να διαμορφώσουν και το σημαντικότερο να απαντήσουν στα ερωτήματα της βάσης ξεκάθαρα.
Προτείνω λοιπόν κοινές εκδηλώσεις στις έδρες κάθε διοικητικής περιφέρειας, οργανωμένες από τις τοπικές ΝΟΔΕ και ένα κεντρικό τηλεοπτικό, πραγματικό, debate. Ζητώ από τους υποψήφιους προέδρους να κάνουν την υπέρβαση. Να κινηθούν ριζοσπαστικά, αυτό περιμένει ο κόσμος. Η ανοιχτή διαδικασία εκλογής προϋποθέτει τη συμμετοχή του κόσμου, πρέπει να την κερδίσουμε όλοι, αλλά περισσότερο οι υποψήφιοι πρόεδροι. Δεν νοείται Πρόεδρος κόμματος εξουσίας εκλεγμένος με μερικές χιλιάδες ψήφους όταν οι ψηφοφόροι του κόμματος είναι πάνω από δύο εκατομμύρια. Θα είναι μια κακή αρχή για τον ίδιο αλλά και πλήγμα για το κόμμα μας.
Για αυτό το λόγο πρέπει να διευκολύνουμε τους πολίτες να ψηφίσουν, να στηθούν όσο περισσότερες κάλπες γίνεται. Η ευθύνη για όσους αναλάβουν τα θέματα αυτά θα είναι μεγάλη. Ανάλογου πολιτικού βάρους είναι και το θέμα της αποτίμησης του εκλογικού αποτελέσματος. Πρέπει να γίνει τώρα πριν την εκλογή Προέδρου. Πρέπει οι υποψήφιοι Πρόεδροι να τοποθετηθούν δημόσια και συγκεκριμένα τώρα. Είναι σημαντική η άποψή τους και θα αξιολογηθούν από αυτή. Χρωστάμε στους πολίτες έναν έντιμο και ειλικρινή απολογισμό.
Χρωστάμε στην βάση του κόμματος ανοικτούς διαλόγους και συζήτηση. Χρωστάμε όμως και στη Νέα Δημοκρατία…
Νέα πρόσωπα, νέες ιδέες, νέες πρακτικές. Ριζικές αλλαγές στο καταστατικό, να τροποποιηθούν πρακτικές που κρατάνε «στεγανά» και κλειστές πόρτες μέσα στο κόμμα.
Φίλες και φίλοι,
Τα ΜΜΕ μας καλούν μόνο για να δηλώσουμε προτίμηση. Θεωρούν αυτονόητο ότι δεν ασχολούμεθα με τίποτε άλλο, την ώρα που η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό. Το ΠΑΣΟΚ ένα μήνα μετά τις εκλογές δεν έχει τοποθετήσει Γενικούς Γραμματείς, δεν έχει ορίσει διοικήσεις σε οργανισμούς και υπηρεσίες και έχει απαγορεύσει στις υπάρχουσες διοικήσεις να διοικούν.
Ταυτόχρονα πετάει στο δρόμο 36.000 Ελληνόπουλα, οικογενειάρχες, νέες και νέους, ακυρώνει νόμους, δεν πληρώνει δεδουλευμένα και παγώνει την οικονομική δραστηριότητα στη χώρα μη μπορώντας να αντιμετωπίσει την απεργία στον Πειραιά.
Είμαστε υπεύθυνη αντιπολίτευση, δεν γίνεται λοιπόν να ασχοληθούμε με τα θέματα της χώρας τον άλλο μήνα. Η ζωή τρέχει δεν μας περιμένει μέχρι να λύσουμε εμείς τα θέματά μας. Δεν μας ψήφισαν για να βγάλουμε Πρόεδρο. Μας ψήφισαν για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των πολιτών και να μην επιτρέπουμε στην κυβέρνηση να παρανομεί και να αυθαιρετεί. Και για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να πείσουμε πρώτα – πρώτα, πως αλλάξαμε εμείς. Πως αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά την πολιτική και την άσκηση εξουσίας.
Πρότεινα προχθές στην Κεντρική Επιτροπή και το λέω και σε εσάς, έναν διάπλατα ανοικτό και δημοκρατικό τρόπο ανάδειξης των θέσεων ευθύνης μέσα στο κόμμα. Με πραγματικά ακηδεμόνευτες ψηφοφορίες. Είπα ας επιλέξουμε ποιες θέσεις του κόμματος πρέπει να αποτελούν «προνόμιο» του Προέδρου και ποιες όχι. Όσες νομίζει η νέα ή ο νέος Πρόεδρος ότι πρέπει να στελεχωθούν από συνεργάτες της επιλογής του, ας μην είναι αιρετές, μόνο και μόνο για «τα μάτια του κόσμου». Να αλλάξουμε τις διατάξεις και να διορίζονται. Όσες όμως θα είναι αιρετές, θα πρέπει να προέρχονται από πραγματικά - κι όχι ψευδεπίγραφα - ελεύθερες ψηφοφορίες, με άνωθεν υποδείξεις.
Εγώ πάντως θα συμμετέχω χωρίς παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και κρυφές συμφωνίες. Στο ίδιο μήκος κύματος, θα έλεγα πως πρέπει να ξαναδούμε τη συγκρότηση και την στελέχωση των περιφερειακών οργανώσεων. Η κάθε τοπική κοινωνία γνωρίζει ποιοι είναι οι καλύτεροι. Γιατί θα πρέπει να τους υποδεικνύουν η κεντρική διοίκηση ή τα κατά τόπους, πολιτικά γραφεία; Πώς θα πρέπει να προσελκύσουμε κοντά μας νέα και άξια στελέχη; Τέλος πρέπει να ανανεώσουμε την φαρέτρα των ιδεών μας, δίχως να χάσουμε την πολιτική μας ιδεολογία που κατά την γνώμη μου οφείλει να είναι ξεκάθαρη.
Οι διάφορες αποχρώσεις καθώς και οι επιμέρους στρατηγικές για την επίτευξη των στόχων, δεν αποτελούν «βαρίδια» για εμάς, αλλά δύναμη. Ας προχωρήσουμε λοιπόν, μπροστά. Μετά τις 29 Νοεμβρίου ή τις 5 Δεκεμβρίου, μας περιμένει ένας δύσκολος και ανηφορικός, μα πολύ γοητευτικός δρόμος, που πρέπει να μας βρει ενωμένους κι έτοιμους. Ενωμένους κι έτοιμους για αλήθειες και ανατροπές. Για ρήξεις και νέες σχέσεις. Για ανανέωση και ανασύνθεση.
Δεν πετάμε τίποτα από όσα ως παράταξη κάναμε επί 35 χρόνια για την Ελλάδα. Δεν μας αρμόζει η νομοτελειακή θεώρηση της ιστορίας. Δεν μας αρμόζει η λογική του πολιτικού αυτοματισμού, δηλαδή του «ώριμου φρούτου». Αυτή η λογική οδηγεί παντού, αλλά και πουθενά. Οδηγεί στην Κυβέρνηση αλλά και στην μακρά παραμονή στην αντιπολίτευση…Δεν ρίχνουμε ένα γενικό και αόριστο ανάθεμα. Αλλά ξύνουμε τις πολύ συγκεκριμένες πληγές, για να φύγει το ποίον και από κοινού, χαράσσουμε την επόμενη μέρα. Χωρίς νικητές και ηττημένους! Ευχαριστώ πολύ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου